KEADILAN telah memecat Menteri Besar Selangor, Abdul Khalid Ibrahim dari parti. Kemudian, Pakatan Rakyat telah mengambil keputusan sepakat menolak Khalid dan mencalon Dr Wan Azizah Wan Ismail sebagai Menteri Besar Selangor.
Semua pihak – sama ada sanak saudara semasa Hari Raya, pengundi-pengundi saya di kedai-kedai mamak sehinggalah sahabat-sahabat saya di Whatsapp – ingin tahu kenapa kami mahu beliau digantikan.
Sungguhpun ramai yang mengkritik, namun tindakan tersebut bukanlah sesuatu yang menghairankan.
Mengenali dan pernah bekerja bersama Khalid suatu ketika dulu, saya secara peribadinya menyedari kemerosotan hubungannya bersama parti dan penyingkirannya adalah sangat sesuatu yang menyedihkan.
Namun, KEADILAN telah membuat satu keputusan yang tepat dengan menyingkirkannya daripada parti.
Beliau juga perlu meninggalkan kerusi MB.
Pertama kali saya bertemu beliau ketika saya berkhidmat sebagai Setiausaha Sulit Anwar Ibrahim pada 2006. Pada petengahan tahun, saya telah ke kediaman Khalid di Bukit Damansara untuk menyerahkan borang keahlian parti. Beliau telah diumumkan sebagai Bendahari Agung KEADILAN, satu langkah yang mengejutkan banyak pihak. Walaupun sebelum ini beliau bertanding jawatan Ketua Bahagian, Ahli Majlis Tertinggi dan Ketua Cawangan UMNO (kesemuanya tidak berjaya), beliau lebih dikenali oleh kebanyakan rakyat Malysia sebagai tokoh korporat.
Dua tahun kemudian, sehari selepas Pilihanraya Umum ke 12, Khalid telah meminta saya untuk membantu beliau kerana beliau telah dinamakan untuk menjadi MB Selangor yang baru. Pada waktu itu, saya baru memenangi kerusi DUN Seri Setia. Masih jelas di ingatan saya ketika merangka sepucuk surat untuk Istana Selangor mengesahkan sokongan dari ketiga-tiga parti di kediamannya.
Saya telah menemani Khalid untuk bertemu dengan Setiausaha Kerajaan Negeri dan Pegawai Kewangan Negeri untuk memulakan proses peralihan kuasa. Selepas Khalid disahkan sebagai MB, saya secara rasminya telah dilantik sebagai Setiausaha Politik beliau. Segalanya bermula dengan baik seperti yang telah kami janjikan kepada rakyat Selangor.
Kami menumpukan usaha kami untuk mewujudkan satu ekonomi rakyat dan pada masa yang sama mengimbanginya dengan keperluan untuk pembangunan ekonomi dan membersihkan masalah-masalah yang ditinggalkan sewaktu pentadbiran Khir Toyo. Imej bersih Khalid telah melihatkan kekukuhan beliau jauh berbeza dengan skandal kerajaan BN serta pengurusan majlis-majlis tempatan yang tidak cekap sebelum ini.
Selepas beberapa ketika, muncul ketegangan.
Pada satu malam hari Rabu ketika saya bertemu teman-teman daripada UMNO dan ABIM membincangkan isu-isu semasa, saya telah menerima satu panggilan dari pimpinan parti bertanya mengenai di manakah Khalid. Ini merupakan malam setiap minggu dimana Biro Politik KEADILAN bermesyuarat – pimpinan-pimpinan tertinggi parti termasuk Anwar, Presiden, Timbalan Presiden, Naib Presiden dan Setiausaha Agung dan pimpinan-pimpinan kanan – hadir. Khalid adalah salah seorang dari ahli Biro. Seperti biasa, saya memaklumkan bahawa mesyuarat ini telah dimasukkan dalam jadual Khalid. Namun, Khalid tidak muncul.
Biro Politik bukanlah tempat sembang kosong seperti kedai kopi. Isu-isu penting – termasuk dasar parti dan bagaimana kami menguruskan hubungan dengan sekutu Pakatan Rakyat – dibincangkan di sini. Amatlah tidak wajar bagi seorang wakil rakyat KEADILAN – terutama satu-satunya MB kami – untuk tidak menghadirkan diri kecuali ada alasan yang benar-benar kukuh.
Kakitangan beliau sepatutnya memasukkan mesyuarat Biro Politik dalam jadual beliau serta memastikan tiada pertindihan dengan agenda lain. Kami memberi notis dan peringatan kepada Khalid. Beliau sudah bersetuju untuk pergi tetapi seperti kebiasaannya saya dimaklumkan beliau tidak hadir. Episod ini sering berulang dari minggu ke minggu. Sehingga sampai satu masa saya terpaksa pergi bagi menggantikan beliau, menjadi orang tengah di antara MB dan parti. Saya juga menghadiri aduan rakyat di cabang Khalid, Kuala Selangor serta banyak lagi kawasan di Selangor.
Saya memastikan untuk menerangkan kepada Khalid apa yang berlaku dalam semua mesyuarat tersebut. Apa yang mengejutkan pada saya ialah beliau bukan sahaja menolak isu yang dibangkitkan tetapi juga membuat kenyataan yang menghina dan memperlekehkan parti.
Sikap beliau jelas menunjukkan bahawa semua keputusan parti adalah salah dan hanya beliau seorang sahaja yang betul.
Saya mendapati pendirian beliau sangat membingungkan. Mungkin beliau secara semulajadinya tidak pandai berpolitik, ataupun beliau menganggap kehadiran beliau ke mesyuarat Biro Politik akan memberikan tekanan yang tidak sepatutnya dalam kedudukan beliau sebagai MB. Namun, sikap beliau yang angkuh dianggap bertentangan dengan proses politik dan demokrasi.
Beliau seolah-olah menganggap parti ibarat habis madu sepah dibuang. Namun Malaysia mengamalkan demokrasi Westminster dimana eksekutif seperti Kalid harus mematuhi sokongan dari sekutu bagi mengekalkan kedudukan beliau. Beliau menjadi MB di atas sokongan dan dokongan parti.
Sungguhpun kritikan seringkali menyentuh dasar pentadbiran beliau yang tidak digemari oleh orang awam. Tetapi Khalid bukanlah ‘team player’. Ini menyebabkan keadaan bertambah rumit apabila UMNO dan BN menyerang KEADILAN dan Pakatan dengan pelbagai isu khususnya perkauman dan agama pasca 2008.
Selepas dua tahun, sudah cukup rasanya untuk saya membuat keputusan untuk berhenti. Saya rasa saya tidak mampu untuk meyakinkan beliau supaya memberi kerjasama dengan parti dan sudah masanya untuk orang lain mengambil alih.
Saya berbangga dengan pencapaian Pakatan pada waktu itu. Sungguhpun saya berasa sukar bekerja dibawah beliau, saya masih menyukai Khalid dan menganggap beliau sebagai bapa. Pada fikiran saya, bersama Setiausaha Politik yang lain, keadaan ini akan berubah.
Dalam Pilihanraya Umum ketiga belas, Pakatan telah menambah bilangan kerusi di DUN dari 36 ke 44. Walaubagaimanapun, KEADILAN cuma memperolehi 14 14 kerusi sahaja. Ini berpunca oleh dua pertandingan tiga penjuru di Kota Damansara dengan PAS dan satu lagi dengan PSM di Semenyih. Pencapaian yang ditunjukkan oleh Pakatan dalam Kerajaan Selangor, bersama harapan mengambil alih Putrajaya tidak dinafikan menyumbang kepada peningkatan keseluruhan.
Walaubagaimanapun, hampir keseluruhan kempen pilihan raya Khalid cuma turun berkempen di kerusi Parlimennya Bandar Tun Razak dan kerusi DUNnya, Pelabuhan Klang. Sebaliknya Anwar, Dr Wan Azizah Wan Ismail, Azmin Ali, Nurul Izzah Anwar, Tian Chua dan Rafizi Ramli yang turun berkempen bukan sahaja di Selangor tetapi di seluruh negara untuk kemenangan KEADILAN dan Pakatan. Ramai pimpinan parti kecewa dengan tindakan Khalid meninggalkan kerusi beliau di Ijok dan bertanding di Pelabuhan Klang. Namun parti telah membuat keputusan kerana telah banyak pergolakan akar umbi di Ijok. Tambahan pula, KEADILAN akhirnya telah kehilangan kerusi DUN Bukit Melawati dalam Parlimen yang sama.
Mungkin ada pembaca yang berkata “hanya kerana beliau tidak suka hadir ke mesyuarat parti dan sedikit mementingkan diri dengan tidak turun berkempen. Jadi? Ramai lagi ahli politik seperti itu. Kenapa perlu singkirkan beliau? Tidakkah sepatutnya beliau dipuji kerana enggan tunduk kepada tekanan politik? Dan kenapa tidak dari dahulu disingkirkan sahaja jika tidak suka kepada beliau?”
Ramai pimpinan dalam KEADILAN and PKR tidak yakin untuk menggantikannya selepas Pilihan Raya Umum ke13. Meskipun ada ketidakpuasanhati, ramai yang merasakan kita boleh meneruskannya jika keadaan hubungan parti dan beliau kekal pada tahap ketika itu.
Namun pada tahun ini, segala persoalan telah terbongkar – mengenai intergriti beliau. Pembaca boleh membaca cerita lanjut di https://docs.google.com/file/d/0B2GRLI8QVQQgT0E4STNWLTJya00/edit .
Saya sangat menggalakkan rakyat Malaysia – terutamanya rakyat Selangor- untuk membaca dan menilai sendiri. Saya sangat yakin mereka akan membuat keputusan sepertimana keputusan yang dibuat oleh parti.
Saya hanya mengetengahkan isu-isu yang utama di dalamnya.
Khalid dan penyokongnya dilihat sangat berlebihan dalam menggambarkan imej beliau sebagai seorang tecknokrat yang tidak berkepentingan.
Beliau sepatutnya “tidak mencampuri politik” dan “mendahulukan rakyat”. Namun, artikel tersebut menekankan beberapa kesilapan utama yang amat membimbangkan dalam hal ini.
Sebab utama adalah kontroversi hutang beliau sebanyak RM59.5 juta (setakat 13 November 2006) dengan Bank Islam. Walaupun keputusan mahkamah tidak menyebelahi beliau, pada Februari 2014 Khalid telah mampu untuk mendapatkan penyelesaian luar mahkamah kurang daripada jumlah wang yang berkenaan.
Hakikat bahawa Rashid Manaf seolah perjanjian yang ditaja telah meragukan parti. Rashid – seperti yang diterangkan – sangat berkait rapat dengan UMNO. Tambahan lagi, Khalid seringkali enggan untuk menjelaskan isu hutang ini walaupun telah banyak kali diberi peluang oleh parti. Beliau tidak boleh mendakwa ini adalah semata-mata perkara peribadi.
Sebagai seorang wakil rakyat, hutang-hutang beliau adalah isu umum kerana beliau berkemungkinan hilang kelayakan untuk jawatan setelah diisytiharkan bankrap. Tambahan lagi, sangat mengujakan apabila penyelesaian telah dipersetujui, EcoWorld Berhad, sebuah syarikat di mana Rashid yang mempunyai kepentingan – telah mendapat kontrak perumahan oleh Kerajaan Negeri Selangor yang bernilai jutaan ratus ringgit.
Khalid telah membuat dua tawaran yang sangat kontroversi oleh Kerajaan Negeri Selangor yang melibatkan Ecoworld.
Pada 19 Mac 2014, Tropicana Corporation Berhad telah mengumumkan jualan sebanyak 308.72 hektar tanah yang dibeli oleh Selangor kepada Ecoworld Berhad pada April 2013. Pembelian mula-mula kepada Tropicana sangat meragukan kerana ia dibuat selepas DUN dibubarkan kerana Pilihanraya Umum 2013.
Ini bermaksud Kerajaan Negeri pada masa itu hanyalah penjaga dan ia adalah tidak wajar untuk melakukan apa-apa perjanjian.
Tambahan pula Tropicana telah diberikan syarat-syarat yang luar biasa, termasuklah hanya perlu membayar RM50 juta deposit dan selebihnya sebanyak RM537 juta boleh dibayar sehingga 12 tahun. Biro Politik telah menimbulkan isu ini namun sangat susah untuk disahkan kerana beliau seringkali tidak hadir ke mesyuarat.
Pada 25 Mac, perjanjian kedua telah ditanda tangani untuk memberikan satu kontrak kepada Ecoworld bagi membina 2400 pangsapuri mampu milik untuk kerajaan negeri bernilai RM591 juta. Perjanjian ini merupakan satu kontrak tanpa tawaran terbuka. Ini sangat bertentangan dengan prinsip ketelusan dan akauntabiliti, yang Khalid sepatutnya perjuangkan.
Tidak lama selepas kejadian itu, Khalid telah menandatangani satu memorandum persefahaman mengenai sumber air Selangor dengan Kerajaan Persekutuan. Seperti yang telah diakui oleh beliau, ini dilakukan tanpa melibatkan KEADILAN dan Pakatan. Malah pihak Exco tiada pilihan melainkan menerimanya apabila dibentangkan oleh Khalid.
Memorandum ini – yang telah ditentang oleh banyak pihak – jelas tidak memihak kepada rakyat Selangor, terutama sekali apabila ada terma memaksa Kerajaan Negeri untuk menerima projek empangan Langat 2 tanpa apa-apa obligasi undang-undang di pihak Kerajaan Persekutuan untuk proses penstrukturan semula air Selangor.
Pada Ogos 2014, Khalid sekali lagi telah menandatangani perjanjian awal sumber dengan Kerajaan Persekutuan. Sekali lagi beliau melakukannya tanpa berunding dengan KEADILAN ataupun parti lain dalam Pakatan. Beliau juga tidak berbincang bersama EXCO sebelum menandatanganinya.
Walaupun tindakan awal beliau tegas, Khalid secara beransur-ansur telah berlembut mengenai pendirian beliau dalam isu air. Sememangnya perjanjian yang telah ditandatangani dengan Kerajaan Persekutuan sepenuhnya memihak kepada syarikat konsesi. Pada dasarnya ia menyerahkan segalanya kepada Kerajaan Persekutuan dan konsesi tanpa menjamin keupayaan Kerajaan Negeri untuk menyusun semula aset air Selangor.
Kontroversi seterusnya adalah cadangan lebuhraya KIDEX. Penduduk di Petaling Jaya dari semua bangsa tidak bersetuju dengan projek ini yang mana pemilikan yang meragukan dan berkait dengan kepentingan korporat pro-UMNO. Dalam waktu yang sama, pembinaan tol baru adalah sangat bertentangan dengan prinsip Pakatan kerana menguntungkan konsesi dan membebankan rakyat.
Kronologi peristiwa-peristiwa ini juga menimbulkan kebimbangan.
Kebanyakan dari kontroversi ini datang sebaik sahaja selepas Khalid mendapat tempias dari Langkah Kajang yang bertujuan mengukuhkan Kerajaan Negeri dengan menggantikan beliau.
Tidakkah ini mengundang kemusykilan apabila secara tiba-tiba Khalid bersikap terlalu bertolak ansur kepada Kerajaan Persekutuan sebaik sahaja parti menjelaskan beliau perlu digantikan?
Apa yang menarik ialah apabila Khalid dan penyokongnya tidak pernah sesekali menafikan dakwaan terhadap beliau ini.
Namun, satu-satunya perkara yang telah mereka lakukan adalah mempersoalkan integriti kepada pengkritik mereka – kononnya semuanya berniat politik yang sempit atau ingin mengaut sumber negeri Selangor.
Jelasnya, wujud kelemahan yang serius dalam pentadbiran Khalid – tidak kiralah kita memandang dari sudut politik yang lama.
Tindakan Khalid ini tidak memihak kepada kakitangan awam. Ia sukar dilihat apatah lagi tiada orang lain yang akan mendapat manfaat kecuali dirinya sendiri dan kepentingannya.
Mengetepikan parti politik, tindakan terhadap tanah dan air di Selangor jelas sekali telah merosakkan kepercayaan orang awam terhadap janji beliau.
Kami faham bahawa ramai pengundi akan keliru dan marah dengan pendedahan ini. Pelbagai usaha telah dilaksanakan bagi mengelakkan kemelut yang lebih panjang di Selangor hari ini.
Bagi seseorang yang pernah berada bersama ketika beliau menyertai parti dan pernah setia berkhidmat sebagai Setiausaha Politik beliau, ini tambah menyedihkan.
Namun apa yang kami lakukan adalah yang terbaik unuk Selangor.
Kami tidak mempunyai pilihan lain.
No comments:
Post a Comment